Wyjazd na Islandię część 1 ( 06.2018 )

W końcu jest, długo wyczekiwany urlop i mniej wyczekiwana pobudka o 5.00 rano.

Budzę się z bólem  brzucha, więc na dzień dobry łykam krople żołądkowe. Podejrzewam że za szybko pożarłem mój ulubiony chimney z chałwą. Droga z Krakowa do Wrocławia szybko mija, stąd mamy samolot do Reykiaviku. Zwiedzamy skąpaną w słońcu Wrocławską Galerię -przy okazji wrzucając coś smacznego na ząb. Z galerii jedziemy  na lotnisko gdzie nasz samolot linii Wizzar wznosi skrzydła o 14.50, przed nami 4 godziny lotu. Po godzinie rejsu pasażer siedzący obok mnie -zbladł jak płótno, jego żona wzywa w panice stewardesy które szybko układają pasażera na leżąco, ustalając że podobno cierpi na nadciśnienie – niestety na pokładzie nie ma lekarza. Na szczęście ulgę  przynosi mu pozycja na wznak i zwykłe okłady z lodu. Ja w wyniku tego zajścia zostaje przesadzony do pierwszego rzędu z pewną korzyścią dla moich nóg, które mogę teraz wyprostować niczym prawdziwy VIP. Wizzar to węgierskie linie lotnicze które tradycyjnie w czasie lotu serwują płatne przekąski i perfumy-tym razem nie skorzystam.

Bezpiecznie lądujemy na pasie głównego  międzynarodowego portu lotniczego Islandii -Keflavíkurflugvöllur. Wypożyczamy auto z napędem na cztery koła – to ważne bo planując wyprawę dookoła Islandii będziemy próbować czasami wjechać  także w interior, oczywiście jeśli pozwolą warunki terenowe i pogoda. Iceland – czyli kraina lodowych gór, jak ją nazwał w 860 roku norweski podróżnik Floki Vilgeraarson, jest państwem bardzo bezpiecznym jedyne co Cię tam może zabić to przyroda. Szczególnie niebezpieczne są plaże i po wulkaniczne groty zamaskowane mchem, a także… wybuchające wulkany i pływające głodne wieloryby nie wspominając trolli co porywają małe dzieci.  Warto zapoznać się z oznaczeniami dróg i wykupić dodatkowe ubezpieczenie na wypadek rozbicia szyby czy uszkodzenia opon.

Tamtejsze drogi są bardzo wymagające, często asfalt zmienia się w szuter bez żadnego oznaczenia a mostowe mijanki z ograniczoną widocznością radzę przejeżdżać bardzo ostrożnie. Główne drogi są w bardzo dobrym stanie, często widzieliśmy ekipy na bieżąco reperujące asfalt mimo trudnej aury.

Napełniamy bak do pełna i nucąc Młynarskiego ” Gładko czy po kocich łbach taki mi się trafił fach – życie w drodze” ruszamy na przeciw przygodzie. Kierunek Tradir – czyli miejsce gdzie ja i Grisza mamy się spotkać z Werą. Radosne spotkanie świętujemy przepyszną zupą rybną autorstwa Wery  i tym czym słynie Islandia…czyli piwkiem.

Zapraszam do galerii